Monthly Archives: August 2010

คนที่ดีพอ…คนที่พอดี??? คัดลอกมาคะ

เคยมีคนบอกว่า คนที่พอดี กับ คนที่ดีพอ มันต่างกัน คนที่ดีพอ…คือคนที่เราหวังอยากให้เขาเป็นดั่งที่เราต้องการ บางคนก็ตั้งคนที่ดีพอเอาไว้ซะสูง…สูงจนไม่รู้ว่าจะหาคนแบบนั้นได้จริงๆหรือเปล่า??? ส่วนคนที่พอดี…เค้าอาจจะไม่ดีพอเท่าที่เราต้องการ แต่เค้าก็มีอะไรหลายๆอย่าง ที่บอกเราว่า เค้านี่แหละ คือคนที่คลิกที่สุด เราเคยตามหาคนที่ดีพอสำหรับเรา หาเจอแล้ว ก็ผิดหวัง เราเคยมองคนที่อยู่สูงกว่าตัวเอง บทสรุปสุดท้ายคือ…เจ็บปวด ผิดหวัง มีน้ำตา ใช่! เราอกหักจากรักครั้งเก่า เราเลิกกัน ความรักที่เราไม่คิดว่าจะต้องมีวันนี้ เรายอมเค้าทุกอย่าง เพียงเพราะคิดว่า เค้าจะรักเราคนเดียว เค้าจะอยู่กับเราไปนานๆ แต่ความฝันทุกอย่างมันก็พังลง เค้าทิ้งเราไปอย่างไม่เหลียวแลเราเลยซักนิด และวันนั้นเองแหละ…คนที่พอดี ก็ก้าวเข้ามาในชีวิตเรา เค้าไม่เด่นสะดุดตาเหมือนคนแรก ไม่เลยซักนิด เป็นอะไรที่ต่างจากคนแรกราวฟ้ากับเหว คนที่ดีพอของเราชอบเข้าสังคม แต่คนที่พอดีรักสันโดษ คนที่ดีพอเค้าหน้าตาดี แต่คนที่พอดีหน้าตาธรรมดาๆ แต่คนที่พอดีเนี่ยแหละ…ที่เดินมาฉุดเราให้ลุกขึ้น ประคองเราให้เดินผ่านวันและเวลานั้น … Continue reading

Posted in ปรัชญาความรัก | Leave a comment

ดูหนังเรื่องรถไฟฟ้ามหานะเธอแล้วชอบประโยคที่ว่า

  "แฟนไม่ได้มีไว้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่มีไว้ให้รู้ว่ายังมีใครสักคนที่รักเรา"   อ่านแล้วโดนใจจริง ๆ     ….ไม่มีอะไรที่มีค่าเท่ากับ การที่มีใครสักคนรักเรา   …….ระยะทางไม่เป็นอุปสรรค..หากคนสองคนรักกัน   …ที่สำคัญความรักไม่มีคำว่า สำเร็จรูป หรอกนะ….   ..อีกอย่าง…ความรักอยู่ที่ใจ…อาจไม่แสดงออกที่ดวงตา..

Posted in Hey Hahh ภาษาใจ | Leave a comment

แล้วชีวิตก็ต้องเริ่มต้นใหม่..กับหัวใจดวงเดิม..

  และแล้ววันที่เราทั้งอยากให้มาถึงและไม่อยากให้มาถึง ก็วนเวียนเข้ามาในชีวิตของช้านจนได้   คนเรานี่แปลกดีนะเวลาอยากได้อะไรมาก ๆ มักจะไม่ได้ แต่พอไม่อยากได้ กลับได้มาอย่างคาดไม่ถึง นั่นก็คือ   ช้านจะต้องเปลี่ยนงานตอนที่อายุจะเข้าเลข 3 ซะอย่างนั้น แถมคราวนี้..ก็ต้องไปอยู่ต่างจังหวัดอีกต่างหาก จะว่าใจหายก็ใจหาย..จะว่าดีใจก็ดีใจ…เพราะการย้ายงาน ครั้งนี้..ก็เพื่อครอบครัวที่เราแสนรัก แต่ก็อดใจหายไม่ได้..เพราะต้องจากน้องหมาตัวโปรดที่ชีวิตนี้ไม่เคยแยก จากกันไปไกลสักที….   ส่วนคุณแม่..คุณเพื่อน..คุณเพื่อนสนิท..ลุงก๊อตซิล่า..และคุณสารพัดคุณทั้งหลาย ก็น่ารักให้กำลังใจกันอย่างมากมาย แต่ถึงอย่างนั้นก้เถอะ..หมูกระติก..ก็อดหวั่นไหว..กับเส้นทางข้างหน้าไม่ได้ แถมวันพรุ่งนี้ก็ไม่รู้จะเอ่ยปากบอกคนที่ทำงานยังไงดี เพราะทุกคนน่ารักกับเรามาก..ตลอดเวลาหลายปี ที่ทำงานที่นี่มา..ได้รับความอบอุ่นและมิตรภาพอันดีจากทุกคน   แต่ชีวิตคนเรา..มีพบก็ต้องมีจากหละนะ แต่แหมว่าง ๆ เราก็มาเยี่ยมทุกคนก็ได้นี่… ไปอยู่ต่างจังหวัดจะเหงามั๊ยหนอ….แล้วจะได้พบกับ รอยยิ้ม..และความอบอุ่นเหมือนอยู่ที่นี่หรือเปล่า แล้วจะได้พบชายหนุ่มที่แสนดี..กะเค้าบ้างมั๊ยว๊า (อันนี้เริ่มจะน่าหมั่นไส้หละ และอาจถูกใครบางคนงอนเอาได้..ตัดไป)   ถึงจะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ชีวิตเราก็มีสามอย่างที่เราต้องทำให้สมดุลกัน คือ … Continue reading

Posted in Muu Kratik Diary | Leave a comment