Monthly Archives: July 2009

  สูญเสียดีกว่าสูญสิ้น..   ฉันเสียใจ…. ฉันอยากร้องไห้…. ฉันอยากกลับไปแก้ไข…. ในความผิดพลาดที่ฉันทำไป….. ……………………………………….. ฉันได้แต่ยิ้มอย่างเศร้าๆ …. ได้แต่เอื้อมมือปลอบหัวใจตัวเองเบา ๆ  อย่าเอาแต่ร้องไห้นะ…… อย่าทำตัวให้โง่เขลานะ….. ……………………………………….. ฉันตอบตัวเองไม่ได้ว่า…… มันเกิดอะไรขึ้นกับจิตใจฉัน…….. ฉันตอบตัวเองไม่ได้ว่า…… ทำไมฉันจึงนำความสับสน มาขมวดเป็นปมให้เกิดปัญหาขึ้นมา… ……………………………………. ฉันคิดว่าตัวเองแน่… ฉันคิดว่าตัวเองฉลาด….. ฉันคิดว่าตัวเองเข้าใจอย่างถ่องแท้.. ..แต่นี่หละ คือ สิ่งที่ทำให้ ฉันก้าวเดินอย่างผิดพลาด …ในเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น …………………………………………. ฉันอยากจะเรียกมันว่าความสูญเสีย ที่ทำให้ฉันไม่สูญสิ้นความเป็นตัวเอง …. คงจะดีไม่น้อย…หากฉัน สามารถหมุนย้อนทุกสิ่ง… กลับไป ณ จุดเริ่มต้น…. … Continue reading →

  อดีต..คือ..ความทรงจำ….ส่วนปัจจุบัน…คือสิ่งที่ต้องทำให้ดีที่สุด   จะพูดถึงทำไม…หากเรื่องในอดีต… จะนำมาซึ่งความขุ่นข้องหมองใจ จะสนไปไย…กับบางสิ่งที่ผ่านไปแล้ว…….. …อย่าเอาอดีต..มาตัดสินการดำเนินชีวิตในปัจจุบัน ….ทำไมคนเราจะต้องไปให้ความสำคัญกับบางสิ่ง… ที่เราควรจะเก็บและปล่อยวางสิ่งเหล่านั้น…..ไว้ข้างหลัง …ไว้เป็นความทรงจำ…..ที่มีไว้เพื่อระลึกถึงชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ว่าอดีตนั้น…จะเคยทำให้เราเจ็บช้ำ..หรือทำให้เรามีความสุขก็ตาม ……จงทำปัจจุบัน…ให้ดีที่สุด เพราะเราไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่า….วันและเวลา ที่พระเจ้าประทานให้เราอยู่บนโลกใบนี้…จะยังอีกยาวนานแค่ไหน …ฉันอยากให้พวกเธอ…ตักตวงความสุข…ในชีวิตไว้เถอะ …แต่เป็นความสุขที่ได้จากการเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับนะ……. …อย่าคิดว่า…อนาคตของชีวิตที่มีความสุข คือ การได้เป็นผู้ชนะ คนเราไม่สามารถที่จะสมหวังในสิ่งต่าง ๆ ได้ทุกประการ….. แต่ก็คงไม่ผิดหวัง..ไปซะทุกอย่างหรอก…… ……อดีต….คือ บทเรียนบทหนึ่ง…..ในการดำเนินชีวิต… แต่อดีตไม่ใช่ข้อผิดพลาด…ที่คนเราควรยึดติด…. …ปัจจุบัน…..คือ..การที่เรากระทำสิ่งใดอย่างมีสติ…….. และใช้ชีวิตด้วยความพอเพียง….. …อนาคต..คือ…สิ่งที่เราคาดหวังจะไปและจะเป็น…… จงตั้งกฎเกณฑ์และความคาดหวังจากความเป็นจริง….. ………………..   ……………………………… ……………………………………… อย่างเช่น….เรื่องของความรัก….. …อย่าไปยึดติดเรื่องในอดีต……ว่า เมื่อก่อนคนที่เธอรักเค้าเคยรักใครมาก่อน เมื่อก่อนคนที่เธอรักเคยเห็นเธออยู่ในสายตาไหม เมื่อก่อนคนที่เธอรัก…..เคยมอบหัวใจให้ใครอย่างมากมาย เมื่อก่อนคนที่เธอรัก…เคยเลวร้าย..มากมายเพียงไหน ……….ทั้ง … Continue reading →

  ความเติบโตของหัวใจ..ทำให้เรามองไกลขึ้น   …ครั้งแรกที่สบตา…..หัวใจของฉันเต้นแรง เพียงครั้งแรกที่เธอหันมา…..ฉันแทบระงับอาการตื่นเต้นไม่ไหว …ดวงตาคมเข้ม….ร่างเพรียวสูงแข็งแรง….ยิ่งเวลาที่เขายิ้ม เล่นเอาหัวใจฉันสั่นไหว…….ทำอะไรไม่ถูก….. ….ฉันคงจะตกหลุมรักหน้าตา..และลักษณะภายนอก ของเขาเข้าแล้วหละ……. …เวลานี้ฉันมัวแต่ตื่นเต้นจนไม่ทันสังเกตเห็นหรอกว่า….. ตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นนายแสนดีอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่า …เพราะตอนนั้น….หัวใจอยู่ระหว่างการพองโต… ด้วยคำว่า สมหวังดั่งใจหมาย…เมื่อเขากระซิบคำหวานข้างหู …ณ บัดนั้น..ฉันอาจกลายเป็นคนหูหนวกและตาบอดสนิท… มัวแต่คิดว่าอนาคตข้างหน้าคงลั่นล๊าสุด ๆ  ….. ฉันเชื่อว่า…ครั้งแรกของความรัก  ที่คนเรียกกันว่ารักแรกพบ…… …ที่ทำให้คนสองคนตัดสินใจลองมาคบ ..คบ เพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอก…. …ที่ทั้งสองฝ่ายต่างพอใจซึ่งกันและกัน…… ……ความสวยงามของความฝัน…สีสันอันสดใส……. ราวกับโลกนี้ไม่มีสีดำและสีเทา ทำให้เราติดกับกับภาพลวงตาของความรัก….. ………… ….เมื่อเวลาผ่านไป….ความสดใสของสีสันอาจจะจางลงตามกาลเวลา …..เพราะหัวใจเริ่มมีความรู้สึกอื่น ๆ เข้ามาแทนที่ …ฉันหึงหวง…หัวใจฉันจึงมีสีดำ… ….ฉันผิดหวัง…อารมณ์ฉันจึงเป็นสีเทา….. ….ฉันทะเลาะกับเขา…หัวใจฉันจึงว่างเปล่า…. ….ฉันจึงไร้ซึ่งสีสันใด ๆ ในชีวิต…. …………………………………………………………….. … Continue reading →