Monthly Archives: June 2010

  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเรื่องเล่าระหว่างสาวสวยและหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งรักกันอย่างดูดดื่ม…ทั้งสองได้สาบานว่าแม้ความตายก็มิอาจจะพรากรักอันแสนจะมั่นคงนี้ลงได้และในครั้งนั้นยังมีแม่มดตนหนึ่งผู้ซึ่งเชื่อมั่นว่าไม่มีสิ่งใดที่จะแน่นอนเท่าความไม่แน่นอนแม่มดไม่เชื่อว่าความรักของทั้งสองจะมั่นคงจึงคิดหาทางพิสูจน์ขึ้นมา นางกล่าวว่าหากพวกเจ้ามั่นใจในรักของอีกฝ่าย ซึ่งยั่งยืนแม้ว่าความตายจะพรากดังนั้นข้าก็อยากจะลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไร…ข้าขอสาปให้นับแต่นี้เป็นต้นไปไม่ว่าจะเกิดใหม่อีกสักกี่ชาติ บุรุษนี้จะไม่มีทางจำเจ้าได้เขาจะไม่สามารถจำได้ว่าเคยรักเจ้า และตรงกันข้ามกับเจ้าเจ้าจะเป็นคนที่จำทุกอย่างได้ เพราะเจ้าจะยังคงอยู่เช่นนี้ตลอดไปไม่แก่ไม่เฒ่า ไม่มีวันตาย จะอยู่อย่างนี้นิรันดร์…เจ้าจะจำเวลาที่เคยรักเขาเคยเป็นที่รักและต้องเฝ้ารอการกลับมาของเขาในชาติแล้วชาติเล่าตลอดกาล… "วันใดก็ตามที่เจ้าทำให้เขารู้ตัวว่ารักเจ้าทำให้เขาจำเจ้าได้วันนั้น…คือวันที่ความเป็นนิรันดร์ของเจ้าสิ้นสุดลง…เจ้าจะแก่และตายตามสภาพของอายุขัยที่ควรเป็น…และคราวนี้ก็จะเป็นทีของเจ้าหนุ่มนั่นแทน…เขาจะต้องเป็นคนที่ค้นหาเจ้าบ้าง…"หลังจากนั้นมาปีแล้วปีเล่าเวลาผ่านไปศตวรรษทบศตวรรษที่หญิงสาวเฝ้าตามหาชายหนุ่มคนรัก และทุกครั้งที่เธอได้พบเขาในสภาพของใครคนหนึ่งที่ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลยแม้แต่น้อย…เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาจำเธอได้ แต่มันไม่เคยสำเร็จชาติแล้วชาติเล่า…หลังจากการเกิดและดับของเขาผ่านไปนับสิบครั้งเขาก็ยังไม่อาจระลึกได้ถึงความรักของเธอ…ความทุกข์ทรมานของหญิงสาวถูกเฝ้าดูอย่างเย้ยเยาะโดยนางแม่มดผู้รอคอยเวลาที่หญิงสาวจะยอมรับว่า…รักแท้ที่แม้ความตายก็ไม่อาจพรากไม่มีจริง แล้วนางแม่มดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่าในช่วงหลังๆ มาหญิงสาวไม่ได้พยายามที่จะทำให้ชายหนุ่มระลึกถึงตนไม่พยายามให้ชายหนุ่มรักตนแต่กลับทำทุกอย่างที่คิดว่าจะทำให้เขามีความสุข และทำให้เขาเกิดรอยยิ้มแทน…แล้ววันหนึ่งนางแม่มดก็เก็บความสงสัยไว้ไม่ไหวจึงปรากฏตัวเพื่อเอ่ยถามกับตัวหญิงสาวเอง… "…เจ้าได้ละทิ้งความพยายามของเจ้าเสียแล้วล่ะหรือ…ความพยายามที่จะพิสูจน์ให้ข้าเห็นอำนาจและพลังของรักแท้ที่เหนือกว่าอำนาจใดๆ แม้กระทั่งคำสาปของข้า…" "จริงๆ แล้ว ข้าก็มีเหตุผลของข้า" หญิงสาวตอบนางแม่มดกลับไป "…ข้าไม่ได้ละทิ้งความพยายาม…เพียงแต่…ข้ากลัวว่าความพยายามของข้าจะสัมฤทธิ์ผล…แล้ว""แล้วเจ้าก็ต้องแก่และตาย"นางแม่มดต่อให้ด้วยเสียงเย้ยหยัน " ที่แท้เจ้าก็กลัวที่จะตาย เจ้ากลัวจะสูญเสียความเป็นอมตะของเจ้า…เฮอะ นี่หรือรักแท้ของเจ้า"หญิงสาวไม่ปฏิเสธ นางเผชิญหน้ากับนางแม่มดและรับคำกล่าวหานั้น "อาจใช่…มันเป็นความจริงที่ข้ากลัวว่าหากข้าทำให้เขาจำข้าและรักข้าได้ข้าจะต้องตายจากเขาไป""และเจ้าก็ไม่เชื่อใจว่าเขาจะทำให้เจ้าจำได้เช่นนั้นหรือ?" หญิงสาวจ้องหน้าแม่มดนิ่งอยู่ ก่อนตอบ สิ่งที่ข้าเกรงไม่ใช่เรื่องนั้น…ท่านรู้อะไรไหม…ตลอดเวลาอันยาวนานที่ข้าเฝ้าเดินทางตามหาเขาเฝ้ารอคอยวันแล้ววันเล่ารอวันที่เขาจะกลับมาหาข้าอีกครั้ง…ตลอดเวลาที่ข้าเฝ้ามองการเกิดและการตายของเขามันคือความทรมานอันยาวนานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด…และสำหรับข้าความทุกข์อันแสนสาหัสคือ การได้เห็นความทรมานของผู้เป็นที่รักโดยที่เราไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือได้…หลายครั้งที่ข้าอยากให้ตัวข้าเห็นแก่ตัวพอที่จะพยายามทำให้เขารักทำให้เขาระลึกถึงข้าได้อีกครั้งเพื่อที่ข้าจะได้เป็นอิสระต่อการพันธนาการนี้…แต่ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงมันความทุกข์ทรมานที่ข้าได้รับเนื่องจากการรอคอยที่ไม่มีวันจบสิ้นก็ทำให้ข้าคิดได้ …ข้าไม่อาจให้เขาต้องแบกรับความรู้สึกทรมานเช่นที่ข้าได้รู้สึก…ความรักของข้าอาจไม่แข็งแกร่งพอที่จะตัดสินใจพยายามให้เขาจำข้าได้ต่อไปและจากนี้ต่อไป แม้ว่าข้าจะต้องรอคอยไปชั่วนิรันดร์ สิ่งเดียวที่ข้าจะทำคือข้าจะทำให้เวลาของเขามีแต่ความสุขเท่าที่พลังของข้าจะทำได้ข้าอาจไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาก็จริงแต่ข้าก็ยังอยากเห็นรอยยิ้มของเขา…ข้าอาจเป็นคนอ่อนแอในสายตาของท่านอย่างไรก็ตามนี่ก็คือความรักของข้าคือสิ่งที่ข้าเป็น…แม้ชีวิตของข้าจะต้องเดียวดายตลอดกาลแต่ข้าก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่าคนที่ข้ารักจะไม่มีวันเดียวดายเช่นตัวข้า…เพราะเขาจะมีข้าข้างกายเขาชั่วนิรันดร์ "…………………… นิทานเรื่องนี้ไม่มีตอนจบเพราะอยากให้คนที่อ่านจินตนาการถึงตอนจบเอาเอง ในชีวิตของเรามีหลายช่วงต่อหลายช่วงที่เราคิดว่าเรารักใครสักคนมากมายเหลือเกินและหลายต่อหลายครั้งที่ความรักของเราก็ต้องการความรักตอบกลับมาหลายคนฟูมฟายกับโชคชะตาว่ารักที่ไม่ได้รักตอบคือการสูญเวลาเปล่า… แต่มีหลายต่อหลายคน…ที่ดีใจกับโชคชะตาที่เกิดมาสักครั้งแต่ยังได้รักใครสักคนอย่างเต็มหัวใจ… … Continue reading →

  กาลครั้งหนึ่ง…มีเด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า ‘ความรัก’ความรักไม่รู้ว่าเขาเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เขาไม่เคยเห็นผู้ให้กำเนิด‘ความรัก’ เกิดมาท่ามกลางความมืดมนและว่างเปล่า… ความรักเฝ้าตามหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่เหน็บหนาวเขาอ้างว้าง เขาสับสน เขาอยู่คนเดียวมานานเกินพอ……เขารู้สึกว่าอะไรยังขาดหายไป ความรักเริ่มออกเดินทางบนถนนสายที่ไม่มีจุดเริ่มต้น…ถนนสายนี้ทอดยาวไกลไปในความมืดมิด…และดูท่าไม่มีที่สิ้นสุดความรักเริ่มท้อใจ…เมื่อไหร่เขาจะเจอเพื่อนร่วมทางเสียที… แสงสว่างเล็กๆ กระพริบพราวท่ามกลางความมืดรอบกาย แล้วหายไป…ความรักดีใจมาก ในที่สุดก็มีแสงสว่างจุดขึ้นมาแล้วเขาเดินเข้าใกล้…และพบกับใครคนหนึ่งที่นั่งกอดเข่าอยู่เดียวดาย …เธอคนนั้นคือ ‘ความจริงใจ’… ความจริงใจบอกกับความรักว่าเธอถูกสั่งให้มาเฝ้ารอใครสักคน…เธอนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว…นานจนแทบจะหมดหวัง…เธอเห็นแสงสว่างอยู่ไกลๆ…และความรักก็เข้ามาหาเธอ ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน…ไม่ต้องให้มีใครบอกเขาก็รู้ พวกเขาทั้งคู่ต้องก้าวไปด้วยกัน…ความรักส่งมือให้ความจริงใจจับเอาไว้ แล้วพวกเขาก็เริ่มก้าวเดิน… ก้าวที่ทั้งสองเดินไปค่อยๆย่างอย่างช้าๆ…ไม่รีบร้อนอาจจะมีมรสุมพัดกระหน่ำเข้ามาบ้างแต่มือที่จับกันเอาไว้ไม่เคยปล่อย… ผ่านลมที่โหมกระหน่ำผ่านความมืดและความเหน็บหนาว… ผ่านหลายๆสิ่งมาด้วยกัน และแล้วก็มีเด็กน้อยๆสองคนจูงมือกันเข้ามา…เด็กน้อยคนหนึ่งที่ดูบอบบางและอ่อนแอราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อแต่อีกคนกลับดูเข้มแข็ง…และคอยปกป้องอีกคนเสมอพวกเขาแนะนำตัวว่าเขาคือ ‘ความประทับใจ’ และ ‘ความผูกพัน’ ความรักและความจริงใจอุ้มเด็กทั้งสองมาแล้วร่วมเดินบนเส้นทางไปด้วยกัน…เส้นทางที่เคยมืดสนิทเริ่มมีแสงจางๆส่องรำไร… ถนนสายที่ดูยาวไกลไม่สิ้นสุด ตอนนี้กลับเห็นปลายทางสว่างริบหรี่… …ในใจของพวกเขาเกิดความหวัง…เส้นทางที่พวกเขารอคอยใกล้เข้ามาถึงแล้ว แต่แล้ว! ก็มีเงาทะมึนมาทาบทับ เงาปีศาจสองตัวโอบล้อมพวกเขาเอาไว้เจ้าปีศาจแนะนำตัวเองว่ามันคือ ‘ความแตกร้าว’ และ ‘ความเศร้า’ …พวกมันต้องการจะจับความรักไป… เด็กน้อยที่ชื่อความประทับใจร้องไห้จ้า มันกลัวเหลือเกิน ยิ่งร้องไห้ … Continue reading →

" ปรัชญาความรัก~ลองเอามาให้อ่าน "       ความรัก เป็นความรู้สึกจากส่วนลึกของจิตใจ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถบังคับได้ การที่เราเริ่มรักใครซักคน เราไม่ผิดเลย ไม่ว่าเราจะรักเค้ามากแค่ไหน หรือเค้าจะมีแฟนหรือยัง  แต่การที่เราคาดหวังว่าเค้าจะรักเรา เค้าจะต้องเป็นแฟนกับเรา แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกของความเป็นจริง มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง เราจะรู้สึกผิดหวัง แล้วก้อเสียใจ กับความรักอย่างมาก หรือที่รู้จักกันกับความว่า "อกหัก" ความจริงแล้วถ้าเราคิดว่า เรารักเค้า เวลาที่เค้ามีความสุขเราก้อมีความสุขด้วย บางทีความสุขที่เค้ามีอาจไม่ได้เกิดขึ้นจากเราเป็นคนให้ก้อได้ .. มันทำใจยากเหมือนกัน ที่จะทำให้คิดแบบนี้ได้ เราจะมีความรักที่เป็นสุขมากกว่านี้ อาจจะดูเหมือนโง่อย่างบทความข้างบนก้อจริง แต่มันก้อทำให้เราเป็นสุขเหมือนกัน ความรักมันมีหลายรูปแบบ ถ้าใครกำลังผิดหวังกับความรัก และได้อ่านข้อความของเรา อยากให้เค้าหันกลับไปมองข้างหลัง มองคนที่บ้าน พวกคุณควรจะได้รับรู้ถึงความรัก อีกรูปแบบหนึ่งที่มั่นคงเป็นที่สุด ความรักจากแม่ … Continue reading →

  ความรัก ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆความหลง เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วความรัก อดทนต่อกันและกันเสมอความหลง กระทำไปตามอารมณ์ ความรัก ทำสิ่งดีๆ ให้กันความหลง ทำสิ่งดีๆ ให้ตัวเองความรัก ไม่คิดถึงตัวเองฝ่ายเดียวความหลง คิดถึงแต่ตัวเอง เรียกร้องแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการ ความรัก ชื่นชมสิ่งดี ไม่ยอมรับสิ่งผิดความหลง หาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง แก้ตัวความรัก ปกป้องกันและกันความหลง ปกป้องตัวเอง ไม่แคร์ว่าใครจะเจ็บ ความรัก ไว้ใจซึ่งกันและกันความหลง หวาดระแวง จับผิด ขี้สงสัยความรัก ให้อภัยความหลง แค้นนี้ต้องชำระ ความรัก ทนต่อทุกอย่างความหลง ถอยหนียามลำบากความรัก ให้โดยไม่มีการเลิกราความหลง หยุดเมื่อไม่ได้รับการปรนเปรอ ความรัก เป็นอมตะ คงทนถาวรความหลง ไม่มั่นคง อยู่ได้ไม่นานความรัก … Continue reading →