Monthly Archives: June 2007

  ฉันเกลียดเธอมากที่สุด.. เชอะ…ฉันไม่อยากแม้แต่จะเสียน้ำตา..หรือที่ว่างของหัวใจ ให้กับคนหลายใจ..อย่างเธอต่อไปแล้ว… ดีจังนะ…การมีความสุข..อยู่ภายใต้ความทุกข์ของคนอื่น.. คงภูมิใจมากซินะ..กับการที่โปรยคำหวานบอกใครต่อใครไปทั่ว อย่าคิดว่าหน้าตา..ของเธอ..ดวงตาของเธอ..รอยยิ้มของเธอ จะทำให้ฉันหลงผิด..คิดให้อภัยกับการกระทำต่าง ๆของเธอได้ ฝันไปซะเถอะ..ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องแบกความรู้สึกโง่เขลาไว้กับตัวเอง อย่าคิดว่าจะประเมินค่าฉันเป็นแค่ตัวตลกที่จะให้เธอหมุนซ้ายหมุนขวา.. ไม่แน่นะ..ฉันเองนี่หละ..ที่เห็นเธอเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้น

  พรหมลิขิต..หรือพบกันเพียงแค่ผ่าน   คืนนี้เป็นอีกหนึ่งคืนที่ฉันนั่งมองท้องฟ้าอย่างเดียวดาย พร้อมกับคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา.. ..ทำไมนะ..โชคชะตาต้องเล่นตลกให้ฉันได้รู้จักเธอ สำหรับฉันแล้ว..ฉันเรียกสิ่งนี้ว่าพรหมลิขิต สำหรับเธอแล้ว..คงเป็นเพียงการพบกันเพียงแค่ผ่าน นั่นซินะ..ฉันจะคิดถามตอบ..อะไรไปทำไม.. ในเมื่อ..คำตอบที่ได้กี่ครั้งกี่หน..เข็มนาฬิกาจะวนไปอีกกี่รอบ ก็คงจะมีแต่คำว่า..การพบพาเพื่อลาจาก และสำหรับเธอแล้ว..คงไม่ต้องการแม้แต่จะจดจำ.. ใบหน้า..แววตา..น้ำเสียงและคำพูดของคนอย่างฉัน ..แต่อย่างน้อย..ฉันจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำว่า ครั้งหนึ่ง..การพบเธอทำให้ฉันต้องเสียน้ำตาด้วยความยินยอม

    คนโง่…ที่ไร้ตัวตน   อย่ามองตาได้ไหมถ้าเธอไม่แคร์…อย่าจูงมือได้มั๊ยถ้าเธอไม่รัก อย่าบอกว่าคิดถึงถ้ามันไม่จริง..โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ..   "อย่ามองว่าฉันเป็นสิ่งไม่มีหัวใจไม่มีน้ำตาให้ใคร" "อยากให้เธอรักเธอห่วงด้วยความจริงใจ..คงเป็นแค่ฝันใช่ไหมเธอ"   ฉันกดปุ่มรีโมทกลับไปกลับมาเพื่อฟังเพลงเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข้อความแต่ละประโยคช่างแทนคำในหัวใจ..ที่ฉันอยากให้ใครคนหนึ่งได้รับรู้ ความรู้สึกของคนโง่ ๆ คนหนึ่งซึ่งเธอเห็นเป็นเพียงสายลมที่พัดมาและผ่านไป ไม่เป็นไรหรอกนะ…ฉันเข้าใจดี…ว่าเธอเห็นฉันเป็นเพียงสิ่งไม่มีค่า ที่จะเลือนหายไปตามกาลเวลา…เท่านั้นเอง