Monthly Archives: November 2007

    How would you like me to be !!!! การที่คนเราจะรู้สึกรักใครคนหนึ่งได้… …เหตุผลที่สำคัญ..ของความรักนั้น คงจะมาจาก..ความรู้สึกส่วนลึกภายในจิตใจ…. …ไม่ใช่เพียงเพราะว่า…คนที่เข้ามานั้น หน้าตาดี…มีความรู้ดี…และมีฐานะดีเท่านั้น… …เฉกเช่นเดียวกันฉัน… การที่จะบังคับให้หัวใจของฉันยอมรับใครสักคน… …ที่สมอง..ของฉันไม่แม้แต่จะคิดรับใบหน้า..ท่าทาง..ของเขา เข้ามาจดจำไว้แม้แต่น้อย…. แล้วแบบนี้…ฉันจะฝืนใจคบเขาคนนั้นได้จริง ๆ หรือ… ………………………………………………………………………………… ถึงแม้ว่าฉัน…จะเคยผิดหวังจากคนที่ฉันเคยรัก …สักมากมายแค่ไหน… แต่หัวใจฉันก็ยังไม่ต้องการใครในตอนนี้… …ไม่ใช่เรื่องง่าย…กับการที่หัวใจจะกลับไปรักใครสักคน… แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก…ถ้าฉันเจอใครสักคน..ที่รักฉันอย่างจริงใจ นาทีนี้…วันนี้..ตอนนี้…ฉันรู้ดีว่า..ฉันควรจะก้าวเดินชีวิต …ไปในทิศทางใด… ………………………………………………………………………………….. ใครบอกว่าฉันเศร้า…ฉันไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นเลยจริง ๆ  นับตั้งแต่วันที่..ฉันได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ฉันควรจะทำมาแสนนาน.. เหตุผล..บางทีการที่เรามัวแต่คิดหาเหตุผล.. ที่จะหักห้าม..ให้เราทำสิ่งที่ถูกต้อง..ทำสิ่งที่ฝืนหัวใจ ก็เป็นการเสียเวลาไปไม่ใช่น้อย… ดังนั้น..ตอนนี้..ฉันรู้แต่ว่า..อนาคตต่อไปข้างหน้า.. ฉันพร้อมจะเดินเคียงข้างใครสักคน..ที่ทำให้หัวใจฉันมีอิสระภาพ… ปล..อย่าถามนะว่าใคร..ฉันเองก็ตอบไม่ได้.. … Continue reading →

                   Loss In memory !!! 1..2..3..4…5..6..7 แล้วหมายเลขต่อไปคืออะไรน๊า ว้า…ทำไมฉันกลายเป็นคนที่ลืมง่ายขนาดนี้… เอาหละ…ตั้งใจหน่อยซิยายบ๊อง..รีบเขียนซะ..ก่อนที่ความทรงจำ ของเธอ…จะค่อย ๆ เลือนหายไปจากห้องเล็ก ๆ ของหัวใจ…………….. \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ ฉันไม่สามารถที่จะเรียบเรียงความรู้สึกใด ๆ ออกมาเป็นตัวอักษรได้อีกแล้ว ฉันเคยคิดอย่างนั้น…ในวันที่ฉันไม่มีเธออยู่ข้างกายอีกต่อไป…… ฉันเคยคิดว่า..กำลังใจของฉัน…คงต้องหมดไป..ในวันที่ฉันไร้ซึ่งเธอ…. ไร้ซึ่งแสงตะวัน..ที่ให้ความอบอุ่นและมั่นใจ…… ในตอนนั้น..วันที่เธอเพิ่งกล่าวบอกลาฉัน… ฉันพยายามจะเขียน….เขียน..เพื่อให้สมองฉันเลิกจดจำเรื่องราวของเธอ แต่สิ่งที่ฉันกระทำได้…กับเป็นเพียงการนั่งนิ่ง ๆ  มองความว่างเปล่าของหน้าสมุดสีขาว ๆ ….ด้วยความวกวนสับสน ฉันได้แต่คิดว่า..ทุกสิ่งทุกอย่างภายในจิตใจของฉันนั้น…บอดสนิทไปเสียแล้ว… ************************************************************************************** ในช่วงเวลานั้น..ฉันคงจะรู้สึกว่า…ตัวเอง..กำลังแวกว่าย..วนเวียน อยู่ท่ามกลาง..ทะเลลึก..อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย.. ความเวิ้งว้าง..ความเงียบสงัด…เสียงคลื่นที่สาดซัด..ทำให้ฉันรู้สึกกลัว.. ฉันไม่มั่นใจ..ฉันไม่สามารถที่จะเขียนอะไรออกมาได้…..แม้แต่ความรู้สึก ที่อยู่ภายในจิตใจของตนเอง… ฉันคงทนไม่ได้..ถ้าหากว่าฉันจะต้องเป็นอย่างนี้ไปตลอดชีวิต….. *************************************************************************************** แต่แล้ว..เมื่อเวลาเริ่มผ่านไป..จากวัน..เป็นเดือน..เป็นปี.. ฉันก็เริ่มได้พบ..ได้รู้จัก..กับผู้คนมากมาย… … Continue reading →