Monthly Archives: September 2007

  เมื่อความรัก..เปรียบดั่ง…เส้นขนาน..   มีคนหลาย ๆ คนบอกกับฉันว่า..เบื่อ เบื่อ กับการเดินตามลำพัง ในหนทางข้างหน้า..ที่ทอดยาว..ไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าอย่างนั้น…ก็หาใครสักคนมาเดินเคียงคู่กันไปจะดีกว่ามั๊ย…. …คงเพราะ..เสียงบ่นจากใคร ๆ หลายคน..ทำให้ฉันเริ่มเปลี่ยนไป …แต่ก่อน…การเดินตามลำพัง….อยู่บนเส้นทางที่แสนยาวไกล ไม่เคยทำให้..คนเข้มแข็ง..อย่างฉัน..รู้สึกเหงา.. หรือโดดเดี่ยว….แม้แต่น้อย …แต่มาในวันนี้…เสียงเรียกจากหัวใจ..ฉันกลับบอกว่า บางครั้ง..การมีใครสักคน…เข้ามาเดินเคียงข้างกันไปคงดีไม่น้อย …แต่ตัวฉันเองก็อดคิดไม่ได้ว่า.. การมีใครสักคน..เข้ามาเดินร่วมทางด้วย..   ฉันจะต้องเดินไปพร้อมกันกับเค้า..ทุกฝีก้าวหรือเปล่านะ??? ฉัน..ต้องละทิ้งทุกความฝัน…ของฉันหรือเปล่า??? แล้วถ้าหากฉันอยากพัก..อยากแวะ..อยากเดินออกนอก เส้นทางบ้างหละ..เขาจะยอมหยุด..รอฉันหรือเปล่า??? เค้าจะให้ฉัน..ทำอย่างที่ฉันต้องการบ้างหรือเปล่า??? …และถ้าหากฉันต้องฝืนใจ..ทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบเพื่อเขา ..แล้วฉันจะทนได้หรือ..???   สำหรับฉันแล้ว….ฉันอยากให้ตัวเอง กับคนที่ฉันตัดสินใจจะเดินร่วมทางกับเขานั้น เดินเคียงคู่กันไป…ในหนทางที่เรียกว่า..เส้นขนานมากกว่า   หลายคน..คงบอกว่าเส้นขนาน..เป็นเส้นที่ไม่อาจจะมาพบ.. หรือว่า..บรรจบกันได้… บางคนเรียกเส้นขนาน..ว่าเป็นลางร้ายของความรัก..ซะด้วยซ้ำ   แต่อย่าลืมนะว่า.. ….เส้นขนาน..เป็นเส้นที่จะต้องเดินคู่กันไปตลอด… อาจจะมีบางครั้งที่..เส้นหนึ่งอาจจะเดินช้ากว่าอีกเส้นหนึ่ง… … Continue reading →