Monthly Archives: October 2009

…ผู้ช่วยปลดปล่อยพันธนาการ…   น่าเศร้านัก……หากใครสักคน ต้องทนทรมาณกับการรอคอยชายคนรัก มานานแสนนาน….ข้ามชาติข้ามภพ ใครหลายคนอาจคิดว่าเธอช่างโง่เหลือเกิน ……………………………… แต่สำหรับฉันแล้ว….เธอช่างเป็นคน ที่น่ายกย่องและน่านับถือเป็นที่สุด แต่อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่อาจที่จะช่วยให้เธอ สมดั่งความปรารถนาได้หรอก เพราะฉันไม่มีอำนาจที่จะบีบบังคับหัวใจ ของผู้ชายคนนั้น…ให้หันกลับไปรักเธอได้ …………………………………………………………… อาจเป็นเพราะจิตอันแสนมุ่งมั่นของเธอ ตั้งแต่อดีตกาล…….. กับคำอธิษฐานว่าจะซื่อสัตย์และภักดีกับคนที่เธอรัก ไปทุกชาติทุกภพ… ………………………………………………………… หากแต่ว่าจิตอันแสนมุ่งมั่น… กลับกลายเป็นพันธนาการที่พันผูกชีวิต ราวกับโซ่ตรวน….. ราวกับนักโทษที่รอวันได้รับการปลดปล่อย ……………………………………………….. เรื่องราวของเธออาจจะเป็นเพียงแค่ ละคร..ละครฉากหนึ่งที่ฉันบังเอิญอ่านเจอ ในหนังสือเล่มหนึ่ง…เมื่อจบแล้วก็ปิดมันลง อย่างไม่ใส่ใจ ……………………………………………….. แต่ฉันทำไม่ได้…ฉันไม่อาจจะใจร้ายใจดำ ทนเห็นเธอชอกช้ำ…ฉันทนไม่ได้..ฉันสงสารเธอเหลือเกิน ……………………………………………….. แม้ว่าฉันจะไม่มีกุญแจที่จะปลดปล่อย เธอออกจากพันธนาการที่แสนยาวนานนี้ได้ ………………………………………………….. แต่ฉันจะช่วยสวดมนตร์ภาวนา ให้เธอหาหนทางดับที่มาของทุกข์ในใจเธอให้ได้ นับแต่นี้…นาทีนี้…เป็นต้นไป ด้วยวาจาสิทธิ์..ด้วยบุญญฤทธฺแห่งบุญบารมีที่ฉันได้ทำ …… … Continue reading →

  รำพึงรำพัน…….   ฉันชอกช้ำ…ระกำทรวง กับบ่วงที่พันธนาการหัวใจ จนทำให้ฉันไม่สามารถรักใครได้อีก …..ทำไมกันนะ…..ทำไม..ฉันจึงไม่สามารถ รักใครได้นอกจากเขาคนคนนั้น คนที่ไม่แม้แต่จะรักฉันสักนิดเดียว ….แต่ทำยังไงได้หละ… ในเมื่อทุกเสียงทุกอณูในหัวใจ บอกว่า…เขาคือเจ้าของของฉัน…… โอ้…ทำไมช่างทรมาณเหลือเกิน ใครหนอจะมาช่วยปลดปล่อยพันธนาการ อันน่าแสนเศร้านี้… ฉันกลัวเหลือเกิน….กลัวว่าสักวันหนึ่ง ฉันคงทนไม่ได้…ถ้าเขาเดินออกไปจากชีวิตฉัน ฉันอาจจะกลายเป็นเพียงร่างที่ไร้วิญญาณ ไร้ความรู้สึก…จนอาจจะละทิ้งทุกสิ่ง …………………………………………… นี่ชีวิตของฉัน….ต้องขึ้นอยู่กับวงล้อแห่งโชคชะตา เพียงอย่างเดียวเท่านั้นหรือ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ….แต่เธอรู้มั๊ยว่า..ฉันไม่อยากจะมีชีวิต ที่มีแต่คำว่ารอคอย…คอยสักวัน ที่เธอจะแบ่งเศษเสี้ยวของใจมาให้ฉันบ้าง ทำไมหละ..ทำไมฉันจะต้องเป็นเพียงแค่ เพียงแค่…คนที่รอคอยความกรุณา… คนที่รอคอยให้เธอหันมารักฉันด้วยหัวใจ หัวใจที่เป็นเพียงของฉันคนเดียว ………………………………………………………. ฉันได้แต่หวังฉันได้แต่วิงวอน แต่ฉันก็ต้องเศร้าที่ความรักของเธอ มอบให้กับเขาคนนั้น.. ใช่ซิมันไม่เคยเป็นของฉันแม้แต่น้อย ……………………………………………….. สุดท้ายแล้ว..ฉันควรจะทำยังไง เส้นทางของชีวิตฉันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แล้วฉันควรจะดำเนินชีวิตของฉัน เพื่อให้ห่างไกลจากเธอได้อย่างไร … Continue reading →

  หากวันไหนเกิดสภาวะหัวใจปวดร้าวเฉียบพลัน   ฉันควรจะเศร้า ฉันควรจะตั้งสติ ฉันควรจะมองโลกอย่างเป็นกลาง (_ _)! หรือว่า…. ^_^ ฉันควรจะเป็นนางร้าย ในคราบนางฟ้าผู้แสนดี ……………………………………. หลายคนคงตั้งคำถามแบบนี้ ในยามที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ ที่ทำให้เกิดภาวะหัวใจปวดร้าวเฉียบพลัน ………………………………………… แต่ฉันเลือกที่จะวางเฉย ไม่ใช่เพื่อที่จะรอดูเหตุการณ์ต่อไป หากแต่เพื่อจะพิจารณา ถึงที่มาและที่ไปของเรื่องราวต่าง ๆ  อย่างมีสติสมบรูณ์ครบถ้วน เพื่อที่จะไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง ………………………………………………. ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตาม