Monthly Archives: March 2010

  SpacE  means > > >   EmptY aReA     Area for particular Purpose Between Things OutsiDe tHe EarTh แต่สำหรับคนอีกร้อยพัน… อาจจะแตกต่างกันออกไป.. บ้างก็ว่า…… SpacE คือ ความในใจ SpacE คือ การปลดปล่อยจินตนาการ SpacE คือ ที่สำหรับแชร์ประสบการณ์ SpacE คือ การระบายความเหงาในหัวใจ SpacE คือ ที่ปลอบประโลมหัวใจใครหลายคน สำหรับบางคน…… _ _! SpacE … Continue reading →

  ความรักไม่มีเหตุผล…… …..ความรักไม่มี..เล่ห์กล….. …..ฉันเป็นหนึ่งคนที่ไม่สนที่ไปและที่มา …….. …………………………. ไม่เห็นต้องถามหาอะไร…. แค่ทำทุกสิ่งในปัจจุบันให้มีคุณค่า ..ขอโทษถ้าหากว่า…..บางครั้งจะคิดจากลาไป ………………….. ………………………………………. จะเป็นไรไป..เมื่อเธอคือคนที่สำคัญ…. จะเป็นไรไปถ้าใจ…ยังเชื่อมั่น จะเป็นไรไป…ถ้าจะจับมือฝ่าฟันไปด้วยกัน… …………… ……………………………………….. แล้ววันนี้เธอกับฉัน..เราก็ได้อยู่ดูแลกันและกัน ………………….. ………………………………………… Will You Marry me ? Darling    

    ฉันไม่สามารถที่จะคาดเดา…. …เรื่องระหว่างสองเรา….ในอนาคต ……แต่สิ่งที่ฉันทำได้….. ..คือทำปัจจุบันให้ดีที่สุด……. …..ฉันไม่เสียใจ..ดีใจ..หรือหวั่นใจ …ถ้าหากวันใดวันหนึ่ง…… เธอจะไปพบกับ…คนที่ดีพร้อม …..   …….ฉันเองก็ไม่รู้ว่า…… ความรัก…ที่ฉันมีให้เธอ ..เริ่มต้นขึ้น….ที่ตรงไหน…เมื่อไหร่ ….แต่ความรักของฉัน…. ไม่ใช่กิ่งไม้หรือเถาวัลย์… ที่จะเกี่ยวพันตัวเธอไว้กับฉัน….. ….   ถึง…จะพันธนาการร่างเธอ…ไว้กับฉันได้ทั้งชีวิต… …แต่ไม่มีวันที่ฉันจะยึดหัวใจเธอไว้กับฉันได้… …… ไม่ต้องกลัวหรอกนะ…เพราะฉันมีความรัก ได้โดยไม่มีความคาดหวัง…….. ….เพราะการที่เราบังเอิญมากพบกัน…. ได้พูดคุยกัน..ยิ้มให้กัน..แค่นี้ฉันก็สุขใจแล้ว  

    หากลืมฉัน..ได้ไม่ลำบาก… ..เธอก็ควรจะจากฉันไป…. ..ส่วนตัวฉันพอเข้าใจ ….ฉันเป็นแค่ทางผ่าน….   โปรดดูแลเขาคนนั้นเถิด..อย่าให้เขาต้องเสียน้ำตา

  ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันไม่เหงา ขอบคุณนะที่ทำให้ได้ความรู้ใหม่ ๆ ขอบคุณนะ..ที่หวังดีปลอบใจฉันยามเศร้าใจ ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยือน   บางครั้งเพื่อนก็นำมาซึ่งความตื่นเต้น บางครั้ง..เพื่อนก็นำมาซึ่งความหวั่นไหว บางครั้ง..เพื่อนก็นำมาซึ่งความประหลาดใจ บางครั้ง..เพื่อนก็นำมาซึ่งความเศร้าเราเข้าใจ   ฉันอาจเป็นคนปากร้าย ฉันอาจดูคล้ายไม่แคร์ไม่สน แต่จริง ๆ ฉันหวังดีกับเพื่อนทุกคน โดยไม่มีเหตุผลกลใด ๆ   อย่าตัดสินฉันด้วยคำคนอื่น ที่ดาษดื่นด้วยคำที่ป้ายสี เกิดอะไรขึ้นตัวฉันย่อมรู้ดี อยากรู้ก็ถามซีอย่าเงียบไป   อย่าหวั่นใจหากบางครั้งฉันเงียบเฉย ไฉนเลยต้องคิดไม่สร้างสรร ที่ไม่ตอบเพราะไม่ว่างโดยฉับพลัน อย่าว่ากัน..เลยนะเจ้าเพื่อนเอย            

  ความสุขที่แท้จริง คือการ ไม่ยึดมั่นถือมั่น กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ ….เกิดมา… ……..ตั้งอยู่….. …………..และดับไป…….   ดังนั้น….ฉันจึงไม่ได้คิดหวังอะไรมากมาย นอกจากการที่ได้เห็นคนที่ฉันรัก และเพื่อนมนุษย์ในโลกนี้มีความสุข …………………………………………………………..   ฉันเชื่อว่า…การปฏิบัติตามหลักธรรมะ ทำให้คนเราได้พบกับความสงบสุขอย่างแท้จริง ….สุขจากการรู้จักความพอดี ….สุขกับการไม่ยึดติด…… …สุขกับการที่ได้เลี้ยงดูพ่อแม่..และคนในครอบครัว ..สุขกับการได้ทำบุญ…..ด้วยความเมตตากรุณา …สุขกับการได้เห็นสิ่งต่าง ๆ พ้นจากความทุกข์     แม้ว่าตอนนี้..ฉันจะยังไม่เข้าใจ ถึงแก่นแท้ของหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ฉันก็จะพยายามเรียนรู้..และฝึกปฏิบัติด้วยใจที่มุ่งมั่น   การนั่งสมาธิ…การกำหนดรู้ ทำให้ฉันเริ่มมีสติ…รู้จักคิดก่อนทำ มากกว่าทำก่อนคิดมากขึ้น รวมถึงการรักษากาย วาจา ใจ ให้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ ไม่ลุ่มหลง มัวเมา … Continue reading →

  การปรุงแต่ง……. คือการจับสิ่งนู้น…. ผสมกับสิ่งนั้น…… แล้วสาดสีสาดโคลนเข้าไป……. ………………………………….. เพื่อก่อกวนหัวใจ……. ให้อยากรู้อยากเห็น……. ให้เดาเรื่อยเปื่อย…… สร้างจินตนาการ…ครั้งแล้วครั้งเล่า …ปิดหูปิดตาตัวเองจากความเป็นจริง…… …แล้วแบบนี้ชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร…