Monthly Archives: August 2007

  เสียงกระซิบจากหัวใจ…   สายลม..ดวงดาว..ฟากฟ้า..ขอร้องเถอะ ได้โปรด..ได้โปรดเถอะ…ช่วยฉันด้วย ได้โปรด..ได้โปรดเอาสีสัน..แห่งความรัก..ความห่วงใย..จากฉัน นำกลับไป..เติมหัวใจสีชาของคนคนหนึ่ง..ด้วยเถิด โปรดบอกเขาด้วยว่า..ฉันรักนะ..รัก..รักแต่เค้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้โปรด..ได้โปรดอย่าให้เขาเข้าใจผิด.. ได้โปรด..ได้โปรดบอกเขา..ว่าหัวใจ..ฉันกำลังร้องไห้ ได้โปรด..ได้โปรด..บอกเขา..จงอย่าผิดหวัง..เศร้าสร้อย..และเสียใจ ท้ายสุดนี้..ฉันขอขอบคุณสำหรับดอกไม้ที่เขานำมาให้ฉันตลอด 3 ปี 3 ปี…ที่ฉันมัวแต่หลับไหล..อยู่ใต้ผืนดิน…  

  การที่เราต้องลาจาก… วินาทีนี้..ความเงียบงัน..คงเป็นคำตอบของฉัน… เสียงอันแผ่วเบาของหัวใจฉัน..คงไม่สามารถกระซิบบอกได้ว่า ถ้าหากเธอ..เพียงแต่เอื้อนเอ่ย..คำว่าการรอคอย.. อาจจะฉุดรั้ง..หัวใจอันเปราะบางของฉันไว้ได้.. แต่เวลานี้..ทุกสิ่งคงสายเกินไปแล้วซินะ การที่เธอ..จับมือฉันไว้ในครั้งนี้..คงเพื่อเพียง ทำหน้าที่สุดท้าย..ของหัวใจเธอให้จบลงซินะคนดี     เอาเรื่องเมื่อเราต้องจากกันของพี่วีมาเขียนต่อคะ…….อิๆๆๆ

  Unbreak my heart say you’ll love me again……….. ฉัน..นั่งนิ่งอยู่ตรงนี้..มากี่ชั่วโมงกันแล้วนะ…. คำว่าเวลาของฉัน..หยุดไปตั้งแต่..วันที่เธอเดินไปจากชีวิตฉัน เศร้าอย่างนั้นเหรอ…ไม่ใช่หรอก..ฉันไม่ได้รู้สึกเพียงเท่านั้น แค่ฉันอยากหยุดเวลาไว้..ตรงที่เธอกับฉันเคยมีกันและกัน เสียงเรียกร้องจากหัวใจของฉันในตอนนี้..มีเพียงแต่เธอ..เธอเท่านั้น …………………………………………………………………………. ใคร..ใครเรียกฉัน…แล้วฉันเคยได้ยินเสียงนี้จากที่ไหนนะ ฉันได้แต่นึก..นึก..แต่พยายามเท่าไหร่..ฉันก็นึกไม่ออกสักที สมองของฉัน..ราวกับมีหมอกควันจาง จาง..ปกคลุมไปหมด ปวดหัว..ทำไมฉันถึงได้ทั้งเจ็บทั้งปวดอย่างนี้.. ราวกับมีเข็มเป็นพันพันเล่มมาทิ่มแทงก็ไม่ปาน …………………………………………………………………………… หยดน้ำตาและเสียงสะอื้น..เอ๊ะ..ดังมาจากไหนกันนะ อ๋อ..รู้แล้วหละ..ที่แท้ก็มาจากยายผู้หญิง..ที่ท่าทางคุ้น ๆ..ชะมัด ว่าแต่ยายนี่..มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน..ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำไมนะ..ทำไมฉันถึงได้….พยายามที่จะเอื้อมมือ..ขึ้นไป.. เพื่อที่จะถามว่าเธอเป็นอะไรไป…ทำไมนะ..ทำไมฉันเป็นห่วงเธอ ………………………………………………………………………………………. ดอกกุหลาบสีขาว..รูปถ่ายพร้อมลายเซ็น…..ของชายหญิงคู่หนึ่ง ถูกวางเรียงไว้ตรงหน้าฉัน….รูปแล้ว..รูปเล่า…ใบที่1..ใบที่2..ใบที่40 ปัป..ปัป..ปัป..ราวกับประกายไฟบางอย่าง..ผุดขึ้นมาในความทรงจำของฉัน พร้อมกับ..หยดน้ำตา..ที่ฉันไม่สามารถ..สั้งให้หัวใจหยุดยั้งลงได้ ภาพรถยนต์สีขาวที่พังยับ..ผ้าพันแผลผืนใหญ่..เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเลือด รวมทั้ง..ภาพสุดท้าย..ภาพที่ฉันหมดลมหายใจ..ภายในอ้อมแขนเธอ… วินาทีนี้..ฉันรู้แล้วว่า…จริง ๆ แล้วเวลาแห่งชีวิตของฉันได้หมดสิ้นไปนานแล้ว แต่เวลาแห่งหัวใจของฉัน..ไม่เคยแตกสลายตามไปด้วยเลย ………………………………………………………………………………… … Continue reading →

…ภาคต่อ..จำเลยรัก   ชีวิตที่ขาดเธอ…   ฉันนั่งนิ่ง..อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย… นิ่ง..นิ่งให้กับความจริง..ที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า ..ฉันเคยได้ยินว่า…ความหวาน..บางครั้งก็เคลือบด้วยยาพิษ ..ได้ยิน..ได้ยินมาจากที่ไหนนะ..ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ ความหลงไหล..ความเชื่อใจ..ภาพลวงตา..มายาจากใจคน ทำให้ฉัน..หูหนวก..ตาบอด…และโง่งมได้ขนาดนี้เชียวหรือ ดอกกุหลาบช่อใหญ่…รถดีไซน์หรู….คำปลอบประโลมที่รื่นหู ทำให้ฉันลืม..ลืมแม้กระทั่งคนที่รักและหวังดีต่อฉัน… ..ปีศาจ..ซาตาน..หรือผีร้ายตนไหนนะ…ที่ทำให้ หัวใจฉันหลงทาง..หลงไว้เนื้อเชื่อใจ..คนร้ายในคราบผู้ดี ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า…ใคร..คนไหนคือคนที่สำคัญของฉัน การขาดคนที่รัก..และไว้ใจ..เป็นอย่างนี้เองหรือ จะมีประโยชน์อะไรหละ..ถ้าฉัน..ยังมัวแต่งมงาย บ้าน..ที่เคยเป็นวิมาน..สำหรับฉัน..คงต้องพังทลายลง หากวันนี้..เวลานี้..นาทีนี้..ชีวิตฉันต้องขาดเธอ…. ฉันเพิ่งรู้ว่า..การตัดสินใจเอื้อมมือไปฉุดรั้งใครคนหนึ่งในครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจ..ที่ถูกต้องที่สุดในชีวิต….ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะสายเกินไป…  

  จำเลยรัก..   การยืนอยู่ท่ามกลางภูเขาสูงเสียดฟ้า..ตามลำพังในวินาทีนี้ คงจะดีกว่า..การที่ต้องไปยืนอยู่ตรงหน้า..เธอ.. ผู้ที่ไม่..แม้แต่จะมองดูฉัน..ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ห่างจากเธอเพียงก้าวเดียวก็ตาม ไม่แม้แต่แค่เพียงขณะเดียว..หรือแค่เพียงเศษเสี้ยวของเวลา ฉันคงเป็นเพียงแค่หมอกควัน..หรือธาตุอากาศ..ที่เธอไม่เคยรับรู้ว่า.. ฉัน..ยังคงมีวิญญาณ..มีชีวิต..และจิตใจ..เหมือนมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง..พึงจะมี ได้โปรดอย่าลงโทษฉัน..ด้วยการเฉยชา..เลยนะ..คนดี ..ใช่..ฉันผิดเอง..ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น..ล้วนเป็นความผิดของฉัน… ..ใช่สำหรับเธอและทุกคนแล้ว…สิ่งที่ฉันทำไปคงเรียกว่าความบ้าและความไร้สติ แต่ทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้น..ก็เพราะว่า..ความรักที่หัวใจฉันมีให้เธอ..ก็เท่านั้น อิจฉา..ทุกคนกล่าวหาว่าฉันเพียงแค่อิจฉา..คนที่อยู่เคียงข้างเธอ.. เธอเองก็คิดอย่างนั้นหรือ..เปล่าหรอกนะ..ฉันไม่เคย..ไม่เคยแม้แต่จะคิด อยากจะครอบครอง..อยากเป็นเจ้าของ..หรือเป็นเจ้าชีวิตของเธอหรอกนะ.. ได้โปรดอย่าเข้าใจผิดเลย..ที่รัก..ฉันเพียงแค่..อยากจะให้เธอมีความสุขเท่านั้น ..อดทน..ใครจะทนได้..คนอย่างฉันทนไม่ได้หรอก..ถ้าใครคนหนึ่ง ทำดีกับเธอ….อ่อนโยนกับเธอ…กระซิบบอกรักข้างหูเธออย่างอ่อนหวาน เพียงเพราะว่า..คนคนนั้น..หวังสิ่งตอบแทนอะไรบางอย่างจากตัวเธอ… ..ฉันอาจจะดู..เป็นคนที่น่ารังเกียจมาก.. มาก..ที่สุดในหัวใจเธอ ที่พยายามกีดกัน..กีดกัน..ทุกอย่าง..ไม่ให้เธอได้เจอกับเขา ฉันขังเธอไว้ในห้อง..ฉันแอบเอาเธอไปซ่อน..ก็เพียงเพราะไม่อยากให้ คนร้าย..คนร้ายในคราบผู้หวังดีคนหนึ่ง..เข้ามาทำลายหัวใจเธอ ฉันยอมแม้แต่ให้คนทั้งโลก..ตราหน้าฉัน..หันหลังให้ฉัน…เกลียดชังฉัน แต่ฉันคงทนไม่ได้..ถ้าหากเธอ..จะมองเห็นฉันเป็นปีศาจร้าย..ที่หมายจะทำลายเธอ ฉันคงทนไม่ได้..ถ้าเธอ..ต้องสิ้นลมหายใจไปต่อหน้าฉัน..ด้วยความรังเกียจ ลาก่อนนะ..ที่รัก..การก้าวไปข้างหน้าของฉันในครั้งนี้..คงจะทำให้เธอมีความสุข