Monthly Archives: April 2009

  ล้านถ้อยคำ แสนการกระทำ สิบความรู้สึก…. …กลายเป็นอดีตแห่งความเจ็บปวด..ที่ใครหลายคนบนโลกนี้ เคยได้รับ….จากคนที่…เราเคยเรียกเค้าว่า…ที่รัก………….. ..ทำไมนะ…ความสุข..บนโลกสีชมพู…ช่างสั้นนัก …เป็นเพราะ…เรารักเค้ามากไป..หรือเพราะเค้าคนนั้น …ช่างโลภและเห็นแก่ตัวสิ้นดี…หรือเพราะธรรมชาติของมนุษย์ ……ย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตนเอง…. …เราควรจะชื่นชมกับการที่..คนที่เรารัก…. …เป็นเพียงสัตว์ประเสริฐที่รักตัวเองอย่างมากมาย…..?? …พวกเธอเคยหวังมั๊ยว่า…บนความเจ็บปวดของหัวใจที่มีรอยร้าว …เค้าผู้นั้นจะมีความเห็นใจ..และใยดีให้กับพวกเธอหรือเปล่า ….ฉันว่านะ…คงมีใครหลายคน…ที่ยังตั้งความหวัง อยู่ในใจว่า…สักวันเขาคงจะหันมามองอีกครั้ง …..มาทายกันซิ…ความน่าจะเป็นอยู่เท่าไหร่   ……หนึ่งในล้าน เปอร์เซ็นต์หรือเปล่า……     แล้วแบบนี้…พวกเธอจะยังตาบอด..รอคอยความรัก…หวนกลับมาอีกหรือ . . ฉันว่า…จงหักใจ…และเดินจากมาเถอะ …..แม้ว่ายังจะรักเขามากมายเพียงใจก็ตาม……. . . เรายังมีชีวิตที่ต้องก้าวเดินต่อไป… . . เชื่อฉันสักครั้งเถิด    

แฟน กับ กิ๊ก เป็นแค่คำที่สะกดต่างกัน…หรือเปล่า น่าแปลกนะ…..ฉันเห็นใครหลายคนที่..ทุ่มเทความรู้สึก ….ที่ลึกล้ำกว่าความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวย…..   คนที่ถูกเรียกว่ากิ๊ก…บางคนคงมีความเจ็บปวดไม่น้อย ที่เป็นได้แค่คน..ที่คอยว่าเมื่อไหร่เค้าจะมาหา ……….ช่างน่าเศร้าใจนัก   …แฟน คือ คนที่เชิดหน้าชูตาเป็นเจ้าของครองตัวเขา …แต่หัวใจกลับใช่มีเพียงเรา… ……….ช่างน่าเศร้าใจนัก   แล้วแบบนี้….กิ๊ก…กับแฟน… ควรจะเลือกเป็นแบบไหน… ที่จะทำให้พวกเธอมีความสุขหละ?????   นี่หละชีวิต….            

    สองสิ่งที่ไม่ควรคู่กัน     ..ทุกนาที..ที่หัวใจ..รู้สึกเหมือนว่า..ไม่มีใครสักคน… ..ณ ตอนนั้น..กลับรู้สึกถึง…ความเย็นยะเยือกของหยดน้ำตา… ที่กลั่นออกมาจากส่วนลึก…ที่ฉันไม่อาจจะมองเห็นว่า.. จุดเริ่มต้นของความเศร้า…มันอยู่ที่ไหนกันนะ   ..เศร้า….เศร้า..เศร้า… บางครั้งเศร้า..อาจจะเป็นเพื่อนกับ….ความเหงาก็ได้ ..แย่จัง..ฉันไม่อยากให้ 2 คำ นี้อยู่คู่กันเลย เพราะนับวันยิ่งทำให้หัวใจอ่อนแอ..ไร้ภูมิต้านทานความพ่ายแพ้ น่ากลัวเหลือเกิน… กลัวว่า..รอยยิ้มและความสดใส..จะจางหายไปจากชีวิตฉัน ราวกับต้นไม้..ที่เหี่ยวเฉา…ราวกับขาดความอบอุ่น ของแสงตะวัน…ขาดการดูแลเอาใจใส่…. ขาดใครคนหนึ่ง..คอยรดน้ำพรวนดิน   ……อีกหน่อย…หัวใจฉันคงกลายเป็นทะเลทราย… …ที่แห้งแล้งราวกับเมืองร้างในตอนกลางวัน… และหนาวเหน็บไร้แม้แสงจันทร์ในยามกลางคืน …………………………..   ใครบอกว่า..ฉันอยากเหงา.. ไม่มีวันไหน..ที่ฉันอยากเศร้า……… ……แต่ทำไม……เมื่อเศร้า..เจอเหงา.. ยิ่งทำให้สีเทา..กระจายลงตรงที่ใจกลางหัวใจ ………………………………………………………   เมื่อไหร่นะ…ที่ฉันจาหลุดพ้น..จาก 2 คำนี้สักที.. เมื่อไหร่นะ???? เมื่อไหร่กัน???